HanSei

Media: kijk uit met berichtgeving over zelfdoding

Media: kijk uit met berichtgeving over zelfdoding

De laatste tijd is er veel aandacht voor pesten en de relatie met zelfdoding: Tim Ribberink, de 15-jarige Fleur Bloemen en nu de 13-jarige Anass Aouragh uit Wassenaar. Ik vind de aandacht voor de mogelijke schadelijke gevolgen van pesten goed. Pesten is daarmee op de agenda gekomen en verdient de aandacht om aangepakt te worden. Ik hoop van harte dat dat lukt. Maar de media-aandacht die daarmee naar zelfmoord onder jongeren gaat, is wat mij betreft te veel. Tot dusver waren Nederlandse media, zeker vergeleken met buitenlandse collega’s, zorgvuldig bij de berichtgeving. Dat is langzaam aan het verdwijnen. Het onderwerp wordt uitgemeten op de voorpagina, beeldmateriaal wordt niet geschuwd, evenals verdachtmakingen en verkapte beschuldigingen. Een zorgelijke ontwikkeling vind ik. Temeer omdat meerdere malen wetenschappelijk bewezen is dat verkeerde media-aandacht leidt tot meer zelfdodingen, ook bij jongeren.

Mensen die diep in de put zitten en niet meer weten hoe ze daaruit moeten komen worden door de media beïnvloed. Veel jongeren in Nederland voldoen aan deze beschrijving: één op de 30 jongeren in de adolescentieleeftijd en 1 op de 16 in de leeftijd van 18-25 heeft een depressieve stoornis. Nog veel meer jongeren denken aan zelfmoord. De risicogroep is dus aanzienlijk. In het buitenland zijn richtlijnen geformuleerd voor het omgaan met zelfdoding door de media. Ook in Nederland bestaan deze sinds 2005. De Ivonne van de Venstichting (voor suïcide-preventie), waar ik nauw bij betrokken ben, heeft ze vertaald. Op basis daarvan is een handzame lijst samengesteld van 10 tips voor omgaan met suïcide in de media. Verplichte kost voor iedere journalist die over suïcide schrijft.

Een greep uit de tips: wees zorgvuldig, liefst terughoudend, respecteer privacy van de familie, biedt goede achtergrondinformatie, en benut je positie als media door te benoemen dat hulp helpt. Ik wil er één tip uitlichten in relatie tot het onderwerp pesten: voorkom te allen tijde simplificatie. Het herhaaldelijk benoemen van zelfmoord als direct gevolg van pesten heeft twee onwenselijke effecten. Ten eerste kan het idee ontstaan dat zelfdoding eigenlijk een begrijpelijke en logische uitweg is als je gepest wordt. Maar er is altijd meer aan de hand. Dat moet ook wel, alleen al omdat pesten veel vaker voorkomt dan suïcide. Ten tweede: de omgeving wordt opgezadeld met een levensgroot schuldgevoel dat nog jaren gedragen moet worden. Niet alleen nabestaanden, maar ook scholen en de pesters worden ten onrechte verantwoordelijk geacht. Sommige media neigen daarbij naar blaming and shaming. Bedenk wel: uiteindelijk is altijd de persoon die zelfmoord pleegt hoofdverantwoordelijk voor zijn levenseinde.

En als er al jongeren zijn die een statement met hun zelfdoding willen maken, dan heb je nu meer kans van slagen dan pakweg 10 jaar geleden. Dat moeten we niet willen. Dus media: kijk uit met berichtgeving over zelfdoding of met het leggen van relaties tussen pesten en zelfdoding. Terughoudend zijn is ook een kwaliteit.

Verder Bericht

Vorige Bericht

Laat een reactie achter

© 2024 HanSei

Thema door Anders Norén